toelichting op de route
Door: Wubbeokken
Blijf op de hoogte en volg Wubbe
31 Maart 2012 | Nederland, Dronten
De route voert van de Hollandse polders en rivierenlandschappen via de Rijn en de heuvels van Zuid-Duitsland naar de Bodensee aan de voet van de Alpen. Ik passeer daarbij talrijke fraaie oude steden en stadjes, zoals Koblenz, Boppard, Speyer, Tübingen en Lindau.
Heel leuk is de Rur Ufer Radweg, die vanaf de Nederlands-Duitse grens een hele etappe het kabbelende riviertje de Roer volgt. Daarna zijn er een paar korte hellingen voordat ik bij Remagen de Rijn bereikt. Om de grote industriesteden te vermijden gaat de route alleen tussen Remagen en Bingen langs de Rijn, over een fietspad direct naast de rivier. Het traject Koblenz – Bingen met zijn gezellige wijnstadjes en romantische burchten is het mooiste en bekendste gedeelte van de Rijn.
Verder zuidwaarts gaat de route na de mooie en gezellige stad Speyer nog zo'n 60 km door vlak terrein met veel bossen. Daarna moet er tot de Bodensee wat meer geklommen worden. Waar mogelijk volg ik echter beek- en rivierdalen, zoals het Würmtal en de idyllische beekdalen van het Naturpark Schönbuch. Na Tübingen met zijn mooie vakwerkhuizen volgt de klim naar de Schwäbische Alb (5 km 4-7%). De rest van de route gaat tot de Bodensee door vriendelijk boerenland met stukjes bos en rustige dorpjes.
Vervolgens gaat de route van de Bodensee over de Alpen en de Apennijnen naar Florence. Het schijnt dat de route zo licht mogelijk is gehouden maar in de Alpen moet ik toch twee passen bedwingen, deze zijn in principe het hele jaar open. De Arlbergpas (1793 m) en de Reschenpas (1520 m). De rest van het 460 km lange Alpentraject fietst ik bijna altijd over fietspaden langs bergrivieren, genietend van leuke dorpjes en bloemrijke weiden temidden van een imposante bergwereld.
In Trento, de eerste echt Italiaanse stad op de route, kies ik voor de iets langere en ietsje zwaardere Venetië-route. Na ca 100 km houden de Alpen plotseling op. De route gaat verder over de Povlakte, die meer boeit door de monumenten dan door het landschap.
De Venetië-route begint met een pittige klim (4,2 km 6-10%) naar het Lago di Caldonazzo, één van de warmste Alpenmeren. Daarna volgt een fraai fietspad door het dal van de Brenta naar Bassano del Grappa, mooi gelegen tegen de achtergrond van de laatste Alpen. De laatste 15 km voor Venetië spiegelen zich talloze Venetiaanse villa's in het Brentakanaal. Na een rustdag in Venetië ga ik naar Treviso om Peter van de luchthaven te halen.
Tussen Venetië is en Ferrara fietsen wij vervolgens samen – deels over een fietspad – zo'n 40 km op de Podijk.
Na een rustdag in de renaissancestad Florence gaan wij via het middeleeuwse Siena naar het zuiden van Toscane, door een oogstrelende landschap met roerloze cypressen, knoestige olijfbomen en lieflijke heuvels waarop brem en klaprozen uitbundig bloeien. Na de gedoofde vulkaan Monte Amiata passeren wij twee kratermeren, waar wij in alle rust kunnen kamperen en zwemmen. Tenslotte eindigd onze reis op het Sint Pieterplein in Rome.
Heel leuk is de Rur Ufer Radweg, die vanaf de Nederlands-Duitse grens een hele etappe het kabbelende riviertje de Roer volgt. Daarna zijn er een paar korte hellingen voordat ik bij Remagen de Rijn bereikt. Om de grote industriesteden te vermijden gaat de route alleen tussen Remagen en Bingen langs de Rijn, over een fietspad direct naast de rivier. Het traject Koblenz – Bingen met zijn gezellige wijnstadjes en romantische burchten is het mooiste en bekendste gedeelte van de Rijn.
Verder zuidwaarts gaat de route na de mooie en gezellige stad Speyer nog zo'n 60 km door vlak terrein met veel bossen. Daarna moet er tot de Bodensee wat meer geklommen worden. Waar mogelijk volg ik echter beek- en rivierdalen, zoals het Würmtal en de idyllische beekdalen van het Naturpark Schönbuch. Na Tübingen met zijn mooie vakwerkhuizen volgt de klim naar de Schwäbische Alb (5 km 4-7%). De rest van de route gaat tot de Bodensee door vriendelijk boerenland met stukjes bos en rustige dorpjes.
Vervolgens gaat de route van de Bodensee over de Alpen en de Apennijnen naar Florence. Het schijnt dat de route zo licht mogelijk is gehouden maar in de Alpen moet ik toch twee passen bedwingen, deze zijn in principe het hele jaar open. De Arlbergpas (1793 m) en de Reschenpas (1520 m). De rest van het 460 km lange Alpentraject fietst ik bijna altijd over fietspaden langs bergrivieren, genietend van leuke dorpjes en bloemrijke weiden temidden van een imposante bergwereld.
In Trento, de eerste echt Italiaanse stad op de route, kies ik voor de iets langere en ietsje zwaardere Venetië-route. Na ca 100 km houden de Alpen plotseling op. De route gaat verder over de Povlakte, die meer boeit door de monumenten dan door het landschap.
De Venetië-route begint met een pittige klim (4,2 km 6-10%) naar het Lago di Caldonazzo, één van de warmste Alpenmeren. Daarna volgt een fraai fietspad door het dal van de Brenta naar Bassano del Grappa, mooi gelegen tegen de achtergrond van de laatste Alpen. De laatste 15 km voor Venetië spiegelen zich talloze Venetiaanse villa's in het Brentakanaal. Na een rustdag in Venetië ga ik naar Treviso om Peter van de luchthaven te halen.
Tussen Venetië is en Ferrara fietsen wij vervolgens samen – deels over een fietspad – zo'n 40 km op de Podijk.
Na een rustdag in de renaissancestad Florence gaan wij via het middeleeuwse Siena naar het zuiden van Toscane, door een oogstrelende landschap met roerloze cypressen, knoestige olijfbomen en lieflijke heuvels waarop brem en klaprozen uitbundig bloeien. Na de gedoofde vulkaan Monte Amiata passeren wij twee kratermeren, waar wij in alle rust kunnen kamperen en zwemmen. Tenslotte eindigd onze reis op het Sint Pieterplein in Rome.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
