Terugblik

Twaalf jaar geleden heb ik Sevilla als eens bezocht, toen niet onder ideale omstandigheden. Even een terugblik:

Santiago de Compostela 27 mei 2004

Kronkels op de Via de la Plata, gedachten van een reis.
Na een paar dagen in Santiago de Compostela ben ik niet meer herkenbaar als fietser, als pelgrim, geen fiets met bagage, geen St. Jacobsschelpen, geen verwilderd uiterlijk maar schoon, geschoren ben ik hier een van de vele aanwezige toeristen. Zittend op het plein voor de kathedraal denk ik terug aan deze fietstocht hoe deze begon. Er was voor mij geen slechter begin denkbaar.

Fragment dagboek.

De bagage komt al op de band, mijn fiets er al, mijn tas valt op de band maar zonder de rol. Op de tas zit een sticker “security control Schiphol”. Even later komt ook de rol op de band, er is nog maar één spanband aanwezig. Mijn tassen hang ik aan de fiets en doe een poging om mijn banden op te pompen. Met geen mogelijkheid krijg ik lucht in mijn banden, mijn zweet valt op de vloer. Even later probeer ik het nog een keer, er gaat ietsje, pietsje lucht in de band. Zo kan ik niet fietsen, dan maar lopen. Het is al donker als ik al buiten kom, nog een keer probeer ik lucht in de band te krijgen, niet dus, de nada. Klote pomp, morgen maar een nieuwe halen in de stad.
Het water valt met bakken uit de hemel als ik de oprit naar de verkeersweg, vierbaans op loop. Op een smalle vluchtstrook loop ik door het water, op sommige plekken staat het schoenhoogte. Er is nog veel verkeer, op een bord staat de camping aangegeven, 750m naar de afslag. De weg splits zich, ik neem de meest voor de hand liggen afslag. Na een tijdje gelopen te hebben denk ik dat ik niet goed ga, de weg buigt de verkeerde kant op. In het donker terug, tegen het verkeer in gaat het niet worden. Oversteken en over de vangrail is ook geen optie. Ik sjokt verder in stromende regen, na 2,5 km sta ik voor een kruising en kan ik iemand de weg vragen. Ik moet hier linksaf. Als het licht op groen springt ren ik naar de overzijde, de mensen die staan te wachten voor het rode licht zullen wel denken wat rent daar, een verzopen Wuppie?
Bij een tankstation kom ik een bewaker tegen, vraagt aan hem waar is de camping? Het is ongeveer nog 3 km, richt de stad. Hij ziet aan mijn houding dat ik geen zin meer hebt om door te gaan. Hij stelt voor om de tent hier onder de boom op te zetten en morgen verder te gaan. Hij zoekt een mooi vlak stukkie, ik bedank de man en begint met opzetten van de tent. De bewaker komt mij morgen om half zeven wekken. Het is geen pretje om zo aan de fietstocht te beginnen. Ik had het mij ook anders voorgesteld.
Ik gooi mijn tassen in de voorportaal van de tent. Mijn natte kleding gaat uit, droog mij af met de papieren handdoekjes die ik van de bewaker heb gekregen. Shit, ook mijn telefoon is nat, zeike nat, het water drupt er uit. Ik ligt te woelen, het duurt even voordat het aangenaam wordt in mijn slaapzak. Ik dommel wel in, maar ik ben onrustig. Langzaam gaat de tijd voorbij.

Om zes uur sta ik op en trek droge fietskleding aan. De bewaker zie ik nog niet. Ik ga mijn banden en mijn pomp goed bekijken, probeer een ander verloopje en warempel er komt lucht in de band. Blijdschap is echter van korte duur, mijn ventiel breekt af. Hup achterwiel eruit, een Wuppie is niet voor één gat te vangen, een nieuwe band erin en hup achterwiel weer op zijn plaats. Opnieuw oppompen, het gaat goed, ook lukt het met het voorwiel. Gelukkig ik kan fietsen, daarvoor kom ik ook hier en niet voor een wandeltocht. De tent ruik ik uit en hang de tassen weer aan de fiets, de bewaker komt er ook al aan. 'Buenos dias', we wensen elkaar en goede morgen en geven elkaar een hand. Hij wil strak de route wel uitleggen hoe ik op de camping kom, verderop is in de cafetaria ook koffie verkrijgbaar. Hij maakt zijn ronde af, als ik zover ben ga ik naar de cafetaria. De dame achter de bar schenkt mij een koffie in, de bewaker drinkt iets sterkers met een glas water. Hij stelt zich voor als Antonio, op een kartonnetje tekent hij voor mij de route. Nadat ik afscheid heb genomen kan ik op weg, ik ga........

Onze volgde eerste reisdag kan alleen maar beter worden, wij gaan er in ieder geval voor.