geen ijsvogel, wel ijsverkopers

Zomertijd in gegaan vandaag. Ik dacht dat alleen de tijd werd verzet maar ze hebben ook aan de thermostaat gedraaid. Heerlijk. Vandaag de route van vorige week afgemaakt. Vorige week had ik de route door de hagel en regenbuien ingekort. Er stond een zacht briesje, de polder had ik dan ook al snel verlaten. Langs Doornspijk, Nunspeet kom ik al snel in de bossen rond Zandenplas. Het is er wel drukker dan vorige week. Lekker fietsen tussen de bomen met mooie doorkijkjes.

Waar ik vorige week de afkorting nam ga ik nu rechtdoor richting Leuvenum. Ik kom langs de uitspanning de "Zwarte boer", het is inmiddels al meer dan 400 jaar oud. Koetsiers van diligences en handelsreizigers wisten het in het verleden al vinden, nu voornamelijk fietsers.

Door het Leuvenumsebos passeer ik de Leuvenumsebeek. De Leuvenumse Beek, ook wel de Staverdense Beek genoemd, is een van de mooiste en schoonste beken van Nederland. De beek kan over de hoge zandgronden van de Veluwe stromen dankzij een kleilaag in de ondergrond die is afgezet tijdens de voorlaatste ijstijd.

De beek is een van de laatste natuurlijk kronkelende beken in Nederland. Het is eigenlijk niet één beek, maar eerder een moerassig gebied met een stelsel van stromen en stroompjes die voor een deel kronkelen en voor een deel gekanaliseerd zijn. De beek is een van de weinige laaglandbeken van ons land. Dit houdt in dat zij wordt gevoed door oppervlaktewater en grondwater. Het regenwater en grondwater verzamelen zich in een stelsel van greppels en kleine beekjes, die uitmonden in de hoofdbeek. Bij langdurige regenval treedt de beek buiten zijn oevers. Er is niet echt sprake van een bron waar het water uit de grond borrelt, maar meer van een natuurlijk afwatering van een natte vallei met stagnerend grondwater, wat wil zeggen dat het water niet in de ondergrond weg kan zakken omdat er een slechtdoorlaatbare laag zit. De beek wordt gekenmerkt door langzaam stromend water en een meanderende (slingerende) loop die daarmee samenhangt. Het slingeren van de beek heeft tot gevolg dat in de buitenbochten de oevers steil door het water zijn uitgeschuurd. Door het heldere water en de steile oevers is het voor de ijsvogel een ideale plek om te broeden.
Voor mij was er vandaag geen ijsvogel te zien wel ijsverkopers.

Ik kom op bekend terrein, in de jaren 80 heb ik hier een tijdje met een groene pak aan, helm met takjes op mijn hoofd, een wapen en gasmasker bij me door de bossen gerend. Nu toch wat relaxter dan toen.
Bij Beekhuizerzand stop ik even, indrukwekkende landschap. Het Beekhuizerzand is een stuifzandgebied ter grootte van 200 ha. Het is nu nog in gebruik als militair oefenterrein. Het Beekhuizerzand is in 2004 weer teruggebracht van een bosgebied tot een echt stuifzandgebied. Hiervoor zijn vele vliegdennen gekapt en de bovenlaag van de grond is verwijderd, zodat het verstuifbare zand weer vrij komt te liggen.

Stuifzanden zijn unieke natuurlandschappen in West-Europa die voor het overgrote deel in Nederland liggen. Ze hebben hun eigen flora en fauna met wijdse vergezichten. De temperaturen kunnen enorm verschillen. Vriest het 's nachts nog, overdag kan de temperatuur weer oplopen tot 40 graden Celsius.

Kenmerkende planten en dieren voor stuifzanden zijn de korstmossen en de zandhagedissen. Maar ook bijvoorbeeld de zeldzame duinpieper, nachtzwaluw en iets meer voorkomende veldleeuwerik en kuifleeuwerik zijn gasten die u op het stuifzand kunt waarnemen.

Op de terugweg net voorbij Nunspeet hoor ik een zware motorgeluid achter mij, er wordt getoeterd, hé Peter. Hij stopt even, wat een toeval. Wij kletsen wat en ieder gaat verder met zijn eigen weg. Nog even stoepen door de polder en ik ben weer thuis.

Dit verslag is samengesteld met behulp met Wubedia.