er wordt met steentjes gegooid...
Door: Wubbe
Blijf op de hoogte en volg Wubbe
23 Maart 2014 | Nederland, Dronten
Afgelopen donderdag, het leek wel voorjaar, mijn tent eens opgezet. Beetje onwennig, gelukkig zit er wel logica in. Het tentje heeft geen grote hoekbank of uitgebreide keuken maar zal voor mij een aantal weken mijn huis worden. Mijn bedje past er net in, daarnaast is er nog ruimte voor mijn fietstassen.
Ondertussen heb ik ook mijn gasvoorraad weer aangevuld, weer iets om door te strepen op mijn To-do-list.
Vandaag lekker uitgewaaid, mijn haren waaiden in de wind, in ieder geval een paar. Eerst de polder uit naar Elburg, vanaf Doornspijk richting Nunspeet. Net voorbij Doornspijk krijg ik een bui over mij heen, de temperatuur daalt behoorlijk tijdens de bui. De regenjack en handschoenen gaan aan. Ik fiets door het bos richting het recreatie gebied Zandenplas. Bij de Zandenplas schijnt de zon weer. Ik stop even bij de plas.
- De plas is gegraven in de jaren 60 om bij de aanleg van rijksweg 28 tussen Amersfoort en Zwolle te voorzien in de behoefte aan zand. Na het beëindigen van de zandwinning werden het water en het aanliggend gebied ingericht voor recreatieve doeleinden. Er werden een uitkijktoren en een EHBO-post geplaatst en er zijn diverse speelvelden aangelegd.-
Het is nog zeer rustig bij de plas, een paar wandelaars met hun honden en enkele fietsers passeren mij.
Verder ga ik op naar de volgende nummer van het knooppuntenroute, fiets langs een golfbaan. Steek de A28 over en fiets achter een ander recreatieplas De Tol langs richting Vierhouten. Op moment dat ik de Elspeterhei op fietst wordt ik met hagelsteentjes bekogeld. Mijn pet gaat op en mijn handschoen gaan nogmaals aan. Met tegenwind de hei over, het is guur, koud, ik droom van een lekker warm bad. Dat is voor straks eerst de hei over. Ik kort de route in en ga langs de N310 terug naar Nunspeet, nu fiets ik aan de voorzijde van De Tol langs. Via Doornspijk fiets ik langs de oude Ludgeruskerk, althans de plek waar deze heeft gestaan. De Sint-Ludgeruskerk van Doornspijk stond oorspronkelijk ten noorden van de huidige plaats Doornspijk aan de zeedijk langs de voormalige Zuiderzee. De kerk werd na zware beschadigingen door de storm van februari 1825 en een brand na een blikseminslag op 18 oktober 1825 geheel afgebroken. De plek waar de kerk gestaan heeft is gemarkeerd met stenen op de plaats van de vroegere funderingen.
Ludgeruskerk
De eerste tufstenen kerk op deze plaats werd rond 1100 gebouwd. De kerk verving houten voorlopers op dezelfde plek. De eerste houten kerk zal omstreeks 800 zijn gesticht. Onbekend is of Liudger zelf de stichter is geweest. De kerk werd wel aan hem gewijd en behoorde tot de bezittingen van de door Liudger gestichte abdij van Werden. Het eerste tufstenen kerkje was een eenvoudige rechthoekige kerk, die in 1130 werd uitgebreid met een koor, afgesloten door een halfronde apsis. Aan het einde van de 12e eeuw werd de kerk aan twee zijden uitgebreid. Aan de westzijde verrees een grote toren en aan de oostzijde werd het koor uitgebreid. Ook voor deze uitbreidingen werden tufstenen gebruikt. In 1473 bereikte de kerk haar grootste omvang door een verdere uitbreiding van het koor, dat in gotische stijl werd vormgegeven. De kerk was toen ruim 45 meter lang. In 1584, tijdens de Tachtigjarige Oorlog, werd de kerk afgebroken. De bestuurders van de vestingstad Elburg vreesden dat de Spanjaarden de kerk zouden gebruiken als schuilplaats. De toren bleef echter gespaard. Acht jaar later was de vrees voor de vijand geweken en werd er een nieuwe, maar wel kleinere, kerk bij de toren gebouwd. Deze kerk heeft tot 1825 dienst gedaan voor de bewoners van het landelijk gebied rond Doornspijk en Wessinge. Via de Kerkdijk was er een verbinding met dit achterland. Na de verwoesting van de kerk werd er een stuk zuidelijker - minder dicht bij de zee tegenover het Erf Klarenbeek - een nieuwe Waterstaatskerk gebouwd.
Via Elburg met de wind in de rug ben ik snel weer thuis. Was al met al weer een mooie trainingsrondje.
Ondertussen heb ik ook mijn gasvoorraad weer aangevuld, weer iets om door te strepen op mijn To-do-list.
Vandaag lekker uitgewaaid, mijn haren waaiden in de wind, in ieder geval een paar. Eerst de polder uit naar Elburg, vanaf Doornspijk richting Nunspeet. Net voorbij Doornspijk krijg ik een bui over mij heen, de temperatuur daalt behoorlijk tijdens de bui. De regenjack en handschoenen gaan aan. Ik fiets door het bos richting het recreatie gebied Zandenplas. Bij de Zandenplas schijnt de zon weer. Ik stop even bij de plas.
- De plas is gegraven in de jaren 60 om bij de aanleg van rijksweg 28 tussen Amersfoort en Zwolle te voorzien in de behoefte aan zand. Na het beëindigen van de zandwinning werden het water en het aanliggend gebied ingericht voor recreatieve doeleinden. Er werden een uitkijktoren en een EHBO-post geplaatst en er zijn diverse speelvelden aangelegd.-
Het is nog zeer rustig bij de plas, een paar wandelaars met hun honden en enkele fietsers passeren mij.
Verder ga ik op naar de volgende nummer van het knooppuntenroute, fiets langs een golfbaan. Steek de A28 over en fiets achter een ander recreatieplas De Tol langs richting Vierhouten. Op moment dat ik de Elspeterhei op fietst wordt ik met hagelsteentjes bekogeld. Mijn pet gaat op en mijn handschoen gaan nogmaals aan. Met tegenwind de hei over, het is guur, koud, ik droom van een lekker warm bad. Dat is voor straks eerst de hei over. Ik kort de route in en ga langs de N310 terug naar Nunspeet, nu fiets ik aan de voorzijde van De Tol langs. Via Doornspijk fiets ik langs de oude Ludgeruskerk, althans de plek waar deze heeft gestaan. De Sint-Ludgeruskerk van Doornspijk stond oorspronkelijk ten noorden van de huidige plaats Doornspijk aan de zeedijk langs de voormalige Zuiderzee. De kerk werd na zware beschadigingen door de storm van februari 1825 en een brand na een blikseminslag op 18 oktober 1825 geheel afgebroken. De plek waar de kerk gestaan heeft is gemarkeerd met stenen op de plaats van de vroegere funderingen.
Ludgeruskerk
De eerste tufstenen kerk op deze plaats werd rond 1100 gebouwd. De kerk verving houten voorlopers op dezelfde plek. De eerste houten kerk zal omstreeks 800 zijn gesticht. Onbekend is of Liudger zelf de stichter is geweest. De kerk werd wel aan hem gewijd en behoorde tot de bezittingen van de door Liudger gestichte abdij van Werden. Het eerste tufstenen kerkje was een eenvoudige rechthoekige kerk, die in 1130 werd uitgebreid met een koor, afgesloten door een halfronde apsis. Aan het einde van de 12e eeuw werd de kerk aan twee zijden uitgebreid. Aan de westzijde verrees een grote toren en aan de oostzijde werd het koor uitgebreid. Ook voor deze uitbreidingen werden tufstenen gebruikt. In 1473 bereikte de kerk haar grootste omvang door een verdere uitbreiding van het koor, dat in gotische stijl werd vormgegeven. De kerk was toen ruim 45 meter lang. In 1584, tijdens de Tachtigjarige Oorlog, werd de kerk afgebroken. De bestuurders van de vestingstad Elburg vreesden dat de Spanjaarden de kerk zouden gebruiken als schuilplaats. De toren bleef echter gespaard. Acht jaar later was de vrees voor de vijand geweken en werd er een nieuwe, maar wel kleinere, kerk bij de toren gebouwd. Deze kerk heeft tot 1825 dienst gedaan voor de bewoners van het landelijk gebied rond Doornspijk en Wessinge. Via de Kerkdijk was er een verbinding met dit achterland. Na de verwoesting van de kerk werd er een stuk zuidelijker - minder dicht bij de zee tegenover het Erf Klarenbeek - een nieuwe Waterstaatskerk gebouwd.
Via Elburg met de wind in de rug ben ik snel weer thuis. Was al met al weer een mooie trainingsrondje.
-
23 Maart 2014 - 21:37
Ineke:
Goed bezig broertje!
-
24 Maart 2014 - 07:46
Coos:
Hallo Wubbe, bij het lezen van jouw verslag kwamen bij mij heel wat herinneringen naar boven, zo heb ik als klein padvindertje (scouting heet dat tegenwoordig) bij de zandenplas rond gelopen tijdens de graaf werkzaamheden maar ook van die plas bij de Tol wat in die tijd het openlucht zwembad van Nunspeet was en waar wij als kind in de zomer dagelijks te vinden waren dé ontmoetingsplek voor de jongeren van Nunspeet. Het pad achter de Tol langs naar Vierehouten ( was vroeger het Eibertjespad) heb ik ook veel gefietst omdat ik in de zomer kranten moest ophalen op station Nunspeet en bezorgen op de campings (Saksenheim en Mosterdveen) in Vierehouten (het parool).
Ben je trouwens van plan om straks van iedere etappe zo'n uitgebreid verslag te schrijven met zoveel achtergrond informatie?
Tip: schroef een tablet op je stuur dan kun je tijdens het fietsen schrijven. -
24 Maart 2014 - 13:10
Marja:
Hé Coos, ja dat Eibertjespad ken ik ook. Mooie route. Ik heb me laten vertellen dat dat pad is vernoemd naar een vrouwtje, Eibertje genaamd, dat vroeger rond 1850 in Vierhouten woonde en iedere week lopend naar de weekmarkt in Nunspeet ging om haar eieren te verkopen. Ze nam daarvoor de kortste route door het bos en over de hei. Daar is ook de Eibertjesmarkt in Nunspeet naar vernoemd.
Dit om even in de geschiedenis schrijfstijl van Wubbe te blijven ;-)
Leuk hoor Wubbe, je verslagen, we leren zo een heleboel van je, maar volgens mij had je gisteren beter de knooppunten in de polder kunnen volgen want hier hebben we geen hagel gehad. Alleen maar twee druppeltjes regen.
-
24 Maart 2014 - 15:51
Wubbe:
dat zijn mooie aanvullingen, dank hiervoor.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
